نه اینکه دوستت نداشته باشم

اما رد شدن از جاده ای

که صدبار در آن تصادف کرده ای

کار گاوهاست.

غمگین تر از گالیله ام بانو

اخبار مرتد بودنم، پیچید

من معتقد هستم که این دنیا

دور تو می گردد...نه این خورشید

از من رفتی
همچون مرغ مهاجر 
از آبگیر پیر

در تو شوق رفتن بود
در من هم

بال هایش در تو بود
آرزویش در من .

هر که خود داند و خدای دلش

که چه دردی ست در کجای دلش

ترسیده ای؟

                         از که؟

از جهان؟ 

                      من جهانت

از گرسنگی؟

                    من گندمت

از بیابان؟ 

                   من بارانت

از زمان؟

                  من کودکیت

از سرنوشت؟

                         من هم از سرنوشت می ترسم...

نه مرا با تو بودن آسان است

نه توان گفت "وداع"

عشق!

ای ترکش کنار نخاع...

من که در بندم کجا؟میدان آزادی کجا؟

کاش راه خانه ات اینقدر طولانی نبود

دریا را 

از چه کسی بپرسم 

که بشناسد 

و غرق نشده باشد؟

رفتنت انفجار هیروشیما بود

بعد آن

هر دوست داشتنی 

در من به دنیا می آید

ناقص است...

گفتند

دلتنگی هایت را به برگ بسپار

پاییز، می ریزد.

سپردم.

اما ندانستم درخت دلتنگی های من

کاج است.